Getekend voor onbepaalde tijd.

Posted on .

Ik ben weer terug op mijn oude en vertrouwde werkplek. Na mijn uitstapje naar het Delftse Zappwerk voor mijn afstuderen, ben ik weer terug bij Ras Informatisering in Vlaardingen. Lekker vertrouwd, want m’n bureau stond er nog precies zo bij zoals ik het een half jaar eerder had achtergelaten. Het was dan ook de bedoeling […]

Ik ben weer terug op mijn oude en vertrouwde werkplek. Na mijn uitstapje naar het Delftse Zappwerk voor mijn afstuderen, ben ik weer terug bij Ras Informatisering in Vlaardingen.

Lekker vertrouwd, want m’n bureau stond er nog precies zo bij zoals ik het een half jaar eerder had achtergelaten. Het was dan ook de bedoeling dat ik terug kwam. Ik stelde mijzelf de vraag wat ik van dit uitstapje nu eigenlijk geleerd had.

Door mijn uitstapje naar Delft kon ik weer eens ervaren hoe het is om in een wat grotere organisatie te werken. Tijdens een eerdere stage had ik al eens bij een grotere organisatie gewerkt, maar dat was al weer aardig wat jaren geleden.

Verschillen

Het viel mij direct op dat er niet veel verschil was in de wijze waarop men met elkaar omging. Informeel, direct en gezellig is denk ik de beste omschrijving hiervan. Ook de wijze waarop projecten en opdrachten worden aangepakt verschillen niet veel van elkaar. Er waren wat meer lagen in de organisatie zodat verantwoordelijkheid meer was verdeeld. Op het eerste gezicht was er dus niet zoveel anders. Er waren dan wel meer medewerkers, maar door de verdeling in project-teams merkte je daar maar weinig van. Alleen tijdens de gezamenlijke lunch kon je merken dat je in een grotere organisatie zat.

Toch was er een duidelijk verschil merkbaar. En dat verschil was iets dat mij helemaal niet aan stond. Er bestond in de organisatie een heel sterke tweedeling. Volgens het oer oude polder-model waren er de programmeurs, die zich bezig hielden met techniek én er waren de vormgevers die ontwerpen maakten en zich bezig hielden met interactie en frontend ontwikkeling. Ondanks dat beide werden gedwongen om samen te werken door de structuur van de project-teams, had ik niet de indruk dat men van elkaar wist wat elkaars werk nu eigenlijk inhield. In mijn ogen was dat nu juist het probleem in de organisatie. Beide kampen sloten niet voldoende op elkaar aan. Het gevolg was ontkennigsgedrag en het afschuiven van verantwoordelijkheid.

Gelukkig was ik niet de enige die dit probleem zag. De directie van de organisatie was bezig om deze samenwerking te verbeteren. Door meer mensen uit het techniek kamp te interesseren voor o.a. CSS, Flash en JavaScript moest de verdeling meer gelijk worden getrokken.

Groot vs. klein

Dit schoolse voorbeeld laat eigenlijk maar weer eens zien dat een grotere organisatie vaak een log ding is. Inspringen op veranderingen in de markt is knap moeilijk. Nu klinkt dat negatief, maar volgens mij is dat maar net wat je als medewerker zelf zoekt. Als je je goed voelt in een stabiele omgeving en op zoek bent naar wat meer zekerheid, dan zit je goed in een wat grotere organisatie. Maar als je zoals ik graag met de laatste techniek en de nieuwste mogelijkheden op een zo hoog mogelijk niveau wilt werken moet je toch bij de kleinere organisaties zijn. Mits ze daar natuurlijk voldoende gedreven voor zijn.

Bert de Weerd user experience designer