Troep op het strand

Vandaag was ik uitwaaien op de Rotterdamse Maasvlakte, strand Slufter. Er stond een flinke bries, het was bar koud en dus guur. Prima weer om eens lekker je verstand op nul te zetten een flink eind over het strand je banjeren. Het viel me op, nee het stoorde me dat er zoveel troep op het strand lag. Wat me nog meer stoorde dat het voornamelijk Nederlands huisvuil was, wat er zoal op het strand lag. Ik besloot de mooiste troep tot mijn onderwerp te maken, ik had mijn fototoestel tenslotte niet voor niets bij me.

Serie: Ongewenste badgasten

Van de foto’s die ik vandaag heb geschoten, een selectie van de mooiste troep op het strand.

Oranje handschoen. De eerste, later vond ik er meer.

Een spons, maar deze komt uit de winkel.

Tja, wat dit was weet ik eigenlijk nog steeds niet, er was wel veel van te vinden.

Niet alles is troep, je moet van je onderwerp kunnen afwijken.

Zwarte bonken, lijkt me iets van olie wat hard is geworden.

Visnet gerafeld en wel.

Een soort van dobber, volgens mij iets wat vissers ook wel gebruiken.

Schoen, tenminste daar ga ik vanuit, dat het alleen een schoen is.

Campina Chocolade vla, de lekkerste, hoort volgens mij in de koelkast.

Een kwijt geraakt schepje, ik vond er 4 waarvan deze en nog een andere helemaal heel.

Schelp op het strand, kijk, zo hoort het.

Weer zo’n bruine bonk.

Nog meer van die zwart/bruine bonken.

De onderhoudsdienst van het strand, deze beesten eten alles wat maar naar binnen past.

Jerrycan, een halve, dat voorspelt niet veel goeds. Zeelui gebruiken die als lekbak om bijvoorbeeld olie op te vangen.

Wel ja, een heel olievat.

Oude jerrycan, deze keer ooit gebruikt als visnet drijver.

Breaker, kan altijd tussendoor, maar hier?

Nylontouw, warschijnlijk ooit onderdeel van een visnet.

Deze fles haalde het in de branding tot hier, de scherven liggen rond de steen verspreid.

Een slipper en weer een schep, de andere slipper ben ik niet tegen gekomen.

Energiedrankje? Blijkbaar krijg je er toch niet voldoende energie van om het blikje even in de prullenbak te gooien.

Verderop lag een doos.

Deze dus, wie kan lezen wat erop staat?.

Deze sprieten dezen mij aan een ribje denken dat uit het zand steekt.

Enorme fles, daar past wel een heel boek in, maar hij was leeg. Geen brief.

De andere hand(schoen), toch zo’n 3 Km verderop.

Nog steeds geen post.

Kratje.

Tja, iets met ‘korn’, maar wat het nu precies was?

Een visnet, wat er van over is dan.

Volgens mij een handbal.

Meer visnet.

Vanaf een afstandje leek het wel een soort zendmast, had ik nu net die aflevering van Lost gezien zeg. Brrr. Gelukkig gewoon een paal in een betonnen bak.

Bijzonder effect. Op de piepkleine zandduintjes liggen stukjes schelp met de witte kant naar boven.

Ja, ja, als je ramen maar goed schoon zijn. Vraag me niet waarom er op deze zonderlinge plek waar je niet eens met je mobiel bereik hebt, een PTT kabel zou moeten lopen?